سرمایه گذاری جمعی به عنوان یک روش نوین تأمین مالی، نقش مهمی در توسعه شرکت های دانش بنیان ایفا می کند که به دلیل ویژگی های فناورانه و نوآورانه خود، نیازمند منابع مالی انعطاف پذیر و گسترده هستند. این پژوهش باهدف طراحی و اعتبارسنجی مدل مشارکت در توسعه شرکت های دانش بنیان بر اساس مدل های سرمایه گذاری جمعی و با رویکرد کمی -کیفی تحلیل عاملی انجام شده است. در بخش کیفی، با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و تحلیل نظریه داده بنیاد، مفاهیم کلیدی، مقولات اصلی و مدل مفهومی اولیه استخراج گردید. در مرحله کمی، نمونه های شامل 379 مدیر و فعال حوزه شرکت های دانش بنیان و سرمایه گذاری جمعی به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده و داده های مربوط با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد. تحلیل داده ها شامل آزمون های آمار توصیفی، آزمون پایایی و روایی، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و مدل سازی معادلات ساختاری بود که نشان داد عوامل کلیدی همچون شفافیت اطلاعاتی، چارچوب های قانونی و نهادی، توانمندی تیم مدیریتی، طراحی پلتفرم های سرمایه گذاری شفاف و قابل اعتماد، همچنین سازوکارهای استراتژیک خروج سرمایه گذاران، تأثیرات معنی داری بر افزایش مشارکت سرمایه گذاران و توسعه شرکت های دانش بنیان دارند. شاخص های برازش مدل (CFI=0.96, RMSEA=0.03 و χ²/df=1.64) بیانگر مطابقت خوب مدل با داده ها بود. نتایج این تحقیق می تواند مبنایی علمی و کاربردی برای سیاست گذاران، مدیران و توسعه دهندگان اکوسیستم سرمایه گذاری جمعی فراهم کرده و به بهبود فرایندهای جذب سرمایه در شرکت های دانش بنیان کمک نماید. همچنین نشان می دهد که برای ارتقاء بهره وری این مدل های تأمین مالی، لازم است زیرساخت های قانونی، فرهنگی و فناوری به صورت همافزا تقویت شوند.